САРАНЧУК Александр Александрович
| Рядовой, бортмеханик — воздушный стрелок-радист авиаэскадрильи погранвойск. Родился 05.06.1964 г. в с. Островское Камышнинского р-на Кустанайской обл., белорус, чл. ВЛКСМ. Работал токарем на бумажной фабрике «Герой труда» в г. Добруж Гомельской обл. В ВС СССР призван Добружским ОГВК 19.10.1982 г. В Республике Афганистан в составе экипажа вертолета неоднократно участвовал в боевых операциях по разгрому отрядов мятежников. 23.10.1983 г. при совершении разведывательного полета вертолет был сбит, экипаж погиб. Посмертно награжден орденом Красной Звезды. Похоронен в г. Добруж Гомельской обл. В Вооруж. Силы СССР призван 19.10.82 Добрушским ОГВК. В Респ. Афганистан в составе экипажа вертолета неоднократно участвовал в боевых опер-ях. 23.10.1983 при совершении развед, полета вертолет был сбит пр-ком. С. погиб. Нагр. орд. Красной Звезды (посмертно). Похоронен в г. Добруш. Вот эти данные были взяты из белорусской книги памяти:  САРАНЧУК Аляксандр Аляксандравіч Нарадзіўся 5.6.1964 г. ў Камышынскім раёне Кустанайскай вобласці Казахскай ССР. Беларус. Член ВЛКСМ. Маці, Раіса Мікалаеўна, пенсіянерка, бацька, Аляксандр Мікітавіч, шафёр у пажарнай часці. У 1981 г. Аляксандр скончыў сярэднюю школу № 5 г. Добруша Гомельскай вобласці. Працаваў токарам на добрушскай папяровай фабрыцы «Герой працы». Восенню 1982 г. прызваны ў Савецкую Армію Добрушскім РВК. 23.10.1983 г. пры выкананні баявога задання верталёт, у экіпаж якога ўва-ходзіў і радавы А. А. Саранчук, быў збіты. Загінуў увесь экіпаж. Пахаваны ў г. Добруш. Пасмяротна ўзнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі. 3 артыкула А. Драбышэўскай «На рубяжах афганскіх» у добрушскай раённай газеце «Ленінец» ад 9 мая 1988 г. ...Смеласць, акуратнасць, добрасумленнасць не нараджаюцца ў чала-века з яго паяўленнем на свет, яны выпрацоўваюцца на працягу ўсяго жыцця — у дзіцячым садзе, у школе, у радах Савецкай Арміі, на рабоце. Гэтыя якасці набыў Саша дзякуючы настойлівым трэніроўкам, самадысцыпліне. ...Ты загінуў, Саша, але памяць аб табе жыве ў сэрцах тваіх бацькоў, сяброў, настаўнікаў, вучняў той школы,дзе ты вучыўся. На першым стэн-дзе школьнага музея знаходзіцца твая фатаграфія. У гэтым месцы, дзе ўсё дыхае гісторыяй, збіраюцца юнакі і дзяўчаты, каб даць клятву на вернасць Радзіме і спытаць сябе: «Што я зрабіў карыснага ў жыцці?» Мы ганарымся сваім выпускніком Аляксандрам Саранчуком... Хочацца падзякаваць яго бацькам за сына-патрыёта і нізка схіліць перад імі галовы. |