В Вооруж. Силы СССР призван 5.5.70 Фрунзенским РВК Минска.
В Респ. Афганистан с июля 1982.
Неоднократно принимал участие в боевых опер-ях.
Действовал смело и инициативно, умело руководил подчиненными.22.9.1983 в бою был ранен в живот и скончался в госпитале.
За мужество и отвагу нагр. орд. Красной Звезды (посмертно).
Похоронен в родной деревне.
Нарадзіўся 22. 2. 1950 г. ў в. Аталезь Стаўбцоўскага раёна Мінскай вобласці. Беларус. Бацькі працавалі ў калгасе, мелі 8 дзяцей; маці, Алена Дзмітрыеўна, памерла ў 1983 г., бацька, Уладзімір Іванавіч, памёр у 1988 г.
У 1965 г. Мікалай скончыў 8 класаў Аталезскай сярэдняй школы.
Пасля сканчэння ў 1966 г. ПТВ працаваў у будаўнічым трэсце № 1 г. Мінска.
У 1970 г. прызваны ў Савецкую Армію Кастрычніцкім РВК г. Мінска. Скончыў школу прапаршчыкаў. Служыў у Польшчы — старшына рамонтна-танкавай роты, потым у Беларускай ваеннай акрузе, з чэрвеня 1982 г. ў Афганістане — камандзір кулямётнага ўзвода па ахове дарогі Кабул —Джалалабад.
Старшы прапаршчык М. У. Крывулька загінуў 22. 9. 1983 г.
Пахаваны ў в. Аталезь.
Пасмяротна ўзнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, медалём «Воіну-інтэрнацыяналісту ад удзячнага афганскага народа».
У Аталезскай СШ аформлены куток, прысвечаны воіну-інтэрнацыяналісту М. У. Крывульку. У М. У. Крывулькі растуць сыны Дзмітрый і Алег, школьнікі, якія разам з маці, Ганнай Васілеўнай, жывуць у Мінску.
... У той дзень байцы кулямётнага ўзвода, якім камандаваў М. У. Крывулька, выявілі ў гарах склад са зброяй для душманаў. У час рэйду па вывазу гэтай зброі ўзвод трапіў у засаду. Бой цягнуўся амаль цэлы дзень, М. У. Крывулька быў кантужаны І паранены ў жывот. Дапамога прыйшла толькі пад вечар. У палявым шпіталі была зроблена аперацыя, якая цягнулася каля шасці гадзін. Кулі дасталі, але Мікалай Уладзіміравіч памёр ад атрыманых ран.